Toruń Miasto ja wysiadam
ja wysiadam czas pędzi
a jeden z czasów stanął

mi przed oczami na moich oczach...

Z cyklu siadaj proszę pogadamy...

Właśnie jadę z Torunia, nocnym na Warszawa Wschodnia.

Z Torunia, w którym służyłem w 1998 roku, w którym po stronie załogi broniłem interesów ludzi podczas prywatyzacji Polmos Toruń, bagatela lat temu 20, wówczas mieszkając w Toruniu tygodniami. Z miasta tak mi się podobającego… Jadę i słucham Siekiery, punkowej kapeli, bliskiej wielu facetom rocznik 71 jak ja…

Pociąg pędzi, ja piszę. Nadal siedząc w przedziale czuję CUDOWNY smród dworca Toruń Miasto, ten sam co w 1998 roku i czuję radość.

Retrospekcja

… dziś gdy o 5 rano wsiadałem w pociąg, jadąc wyglądałem, czułem, że czas pędzi:

dziś ja mam 51 lat, dwóch dorosłych synów,

przed dziś, jak służyłem w Toruniu to byłem sam w 1998 r., sam się budząc raz po raz, na przepustkach, koło innej kobiety lub sam, tak jakby to miało sens takie skakanie jak błazen.

Myślałem, że czas tak pędzi a tutaj TORUŃ nagle ten dworzec

Toruń Miasto i czas się zatrzymał…

Duża litera, wielka litera oddaje czas i mój szok…

Szok:

- ten z maja 2022 gdy z moją ukochaną od 23 lat żoną byłem w Toruniu na weekend i poszedłem sam rano na Toruń Miasto…

- ten z dziś gdy o 8 z hakiem wysiadłem na stacji Toruń Miasto…

Czas zawarczał mi w uszach dziś.

Służyłem na jesień w Toruniu, w zimę, w grudniu, jeżdżąc na przepustki do Warszawy w 1998 r.

Wysiadłem dziś 9 grudnia 2022 r. na stacji Toruń Miasto i czuję ten sam smród co w 1998 roku, widzę ten sam budynek, to samo przejście podziemne...

No jest coś nowego Panowie i Panie lub Panie i Panowie.

Ta dziś jedna powabna na stacji kobieta o pięknej twarzy, od maja 2022 ta sama,

kobieta odległa, daleka a jednak bliska mi w swoich słowiańskich rysach…

Niebiańska w swoim kolorycie...

Reszta to CZAS z wielkiej CZ bo wielki czas, potrafiący stanąć na dworcu Toruń Miasto. Czas mi powrócił przed oczy, gdy otaczał mnie jesienny grudniowy Toruń, a ja stałem w nocy na peronie Toruń Miasto.

Czas zastygł na Toruń Miasto też rano gdy wysiadłem, a mi łzy się cisnęły pod powieki mimo pośpiechu mojego na uczelnię…

Zobaczcie na zdjęciach:

- piękno czasu,

- piękno wilgoci, bo czas płynie jak woda, tak się mawia,

- ślady historii.

Jak piękne są stare budynki, ile w nich jest „duszy”,

tak innej od ludzkiej, innej a jednak tak nam bliskiej mimo że martwej…

Zapraszam Wasze oczy na wycieczkę.

Zapomnijmy o szklanych domach i betonowych klockach z żelaznymi elementami bez duszy…

Poczujmy czas proszę, czas tu u nas w naszej Europie, w naszej Polsce.

Poczujmy nawet w dniu meczy o mistrzostwo świata w Katarze, który gdy powstawał dworzec Toruń Miasto był skrawkiem pustyni na terenie Imperium Osmańskiego, o który nikt nie dbał poza grupą pasterzy go zamieszkujących…

Toruń miasto rozkraczone między Pomorzem a Kujawami a środkiem płynie nasz kochana rzeka Wisła... Dworzec Toruń Miasto jest na Pomorzu, a Toruń Główny na Kujawach...

Czyli tutaj piszę o Pomorzu...

Miłego oglądania

Piotr Wujec

https://piotrwujec.pl/kilka-slow-od-siebie/